Ik zoek

Wat zoek ik? Nou, ik zoek een Opa.

Ik ben geen kleine meid die na een ruzie met Mama haar koffertje wil pakken en dan naar de niet bestaande Oma en Opa wil verhuizen – ik ben een volwassen vrouw die een man zoekt. Het speelt al wel even en ik ben intussen Oma dus toen ik de wens uitsprak om een ‘man’ te vinden dachten mijn zus en ik dat het daarom wel een ‘Opa’ moest zijn.

Er werden wat speurtochten uitgezet en wat websites bekeken – nou ja ‘wat websites’ er zijn natuurlijk 100den van die dingen en dan is het toch wel aan te raden om een beetje selectief te worden. In mijn geval was ik veel te selectief en koos voor een website waar in de eerste twee maanden van dit jaar zich 4 nieuwe leden aanmeldden – gelukkig waren het allemaal mannen maar ik denk dat het vrouwdom op de website met een grote email zending deze heren overrompelden; als een pak aasgieren op een karkas in de woestijn. Dat ging het dus niet worden. Na wat ‘soul searching’ en als een ware commercieel ben ik uiteindelijk toch maar binnengestapt bij het overbekende Match.com. Met het schrijven van een beetje een buitenbeentjes profiel hoopte ik op te gaan vallen en ik was heel erg bereid om uit het gigantische aanbod het kaf van het koren schijden – dit was niet zo gemakkelijk om te doen bleek al heel snel.

Als een kind in een snoepwinkel keek ik de eerste paar weken rond; ik verslond profielen bij de vleet; emailde mijn uitgekozen Opas als een ware blogger, en zat vol verwachting elke avond achter de laptop om te kijken wie mij wel aardig vond. Jammergenoeg werd het na enkele weken duidelijk dat dit misschien wel even kon gaan duren. Vreemde Opas werden waargenomen door de kijker; Opas zonder foto, zonder profiel, zonder ook maar enige verdere informatie vonden het nodig om mij ‘winks’ te sturen en mijn profiel keer op keer te bekijken.

Een Opa met een ongeloooflijk gezellige glimlach was zo doorzettend dat hij op een dag zes keer mijn profiel bezocht – misschien dacht hij dat de informatie tijdens de dag zou veranderen en als hij niet continue mijn profiel bezocht kon hij misschien wel eens wat missen. Dit werd mij toch een heel klein beetje te veel en ik besloot hem een email te sturen en hem te vragen of hij en zijn glimlach veel reakties hadden gehad van het vrouwdom. Dit was mijn eerste fout………….

Dus, tijdens mijn nu 4 maanden op Match.com is er wel het een en ander goed en fout gegaan. Als Nederlandse ben ik woonachtig in Engeland; mijn familie woont allemaal nog in het Nederlandse en het Belgische dus het kontakt wordt via email in stand gehouden. Mijn zus was ten zeerste ongerust dat als ik de eerste de beste Opa zou gaan ontmoeten dat ik in blanke slavernij verkocht zou worden aan een rijke olie sheik (ik wacht nog steeds………….) en wilde dus het naadje van de kous weten; waar ga je wanneer naar toe, hoe laat kom je waar aan, en wie ontmoet je waarom, enzovoort, enzovoort. Niet dat ze vanaf het Belgische daar ook maar een steek aan zou kunnen veranderen maar het stelde haar verder gerust. Na de afspraken moest ik natuurlijk mijn verhaal kwijt en ik heb dat ook met beide handen vast geklampt – soms moet je het gewoon even van je afschrijven – maar toen bleek dat mijn Opa verhalen door meerdere mensen gewaardeerd werden en dat er bijna met spanning op het volgende verhaal gewacht werd, dacht ik: ik ga een blog beginnen. Het aantal mensen wat tegenwoordig door een website met een ander, of dat nou van dezelfde sex is of niet, kennis maakt is enorm en misschien kunnen ze een hart onder de riem steken van mijn fouten en dwaze verhalen of gewoon denken: "ja, zo’n Opa (Oma) heb ik ook ontmoet…………….".

Vandaar de geboorte van de ‘ikzoek’ blog – mijn avonturen in vrijgezellen land waar ik een ticket zoek om naar on-vrijgezellen land te vliegen.